آشنایی با الکترونیک

الکترونیک علم هدایت جریان الکتریکی از طریق اجسامی مانند نیمه هادی ها ، مقاومت ها ، سلف ها ، خازن ها و اثرات آنها است. الکترونیک نیز شاخه ای از فیزیک است.
طراحی و ساخت مدارهای الکترونیکی برای حل مشکلات عملی بخشی از بحث در مهندسی الکترونیک است. [1]
الکترونیک از علم و فناوری الکترومکانیک فاصله گرفته است. با کمک یک ژنراتور توزیع ، انتقال ، ذخیره و تبدیل انرژی الکتریکی به اشکال دیگر انرژی و بالعکس تبدیل می شود. استفاده از وسایلی مانند سیم ، موتور الکتریکی ، باتری ، کلید ، رله ، ترانسفورماتور ، مقاومت از دیگر اجزای غیرفعال است. این تمایز در سال 1906 با اختراع سه گانه لی دفرست آغاز شد که سیگنال های ضعیف رادیویی و صوتی را بدون دستگاه های غیر مکانیکی تقویت می کرد. پیش از سال 1950 ، این رشته "مهندسی رادیو" نامیده می شد. زیرا کاربرد اصلی آن در طراحی و تحلیل فرستنده های رادیویی و گیرنده ها و لامپ های خلا lamps بود.
اگرچه در برخی موارد مطالعه عناصر نیمه هادی جدید و فن آوری های مرتبط با آن شاخه ای از فیزیک (حالت جامد) تلقی می شود ، این مقاله بیشتر به مفاهیم مهندسی الکترونیک می پردازد.
اجزای الکترونیکی. برای خواندن مطالب جدید تر اینجا کلیک کنید.
از مدارهای الکترونیکی برای کارهای مختلف استفاده می شود. برنامه اصلی آنها:
کنترل و پردازش داده ها
تبدیل و توزیع برق
اقدام ویژه ای انجام دهید
هر یک از این برنامه ها به زمینه های الکترومغناطیس و جریان الکتریکی می پردازد. اگرچه در اواخر قرن نوزدهم برای انتقال پیام از طریق تلگراف و تلفن از برق استفاده می شد ، اما پیشرفت بسیاری در الکترونیک پس از ظهور رادیو حاصل شد. با یک نگاه می توان سیستم الکترونیکی را به سه قسمت تقسیم کرد:
ورودی: سنسورهای الکترونیکی و مکانیکی (یا مبدل های انرژی). این دستگاه ها سیگنال ها یا اطلاعات را از محیط خارجی دریافت می کنند و سپس آنها را به جریان و ولتاژ (سیگنال های الکتریکی) تبدیل می کنند.
پردازشگر سیگنال: این مدارها در واقع وظیفه پردازش ، تفسیر و تبدیل سیگنال های ورودی را برای استفاده صحیح بر عهده دارند. در این بخش ، پردازش سیگنال دیجیتال معمولاً به عهده پردازنده سیگنال دیجیتال است.
خروجی: اپراتورها یا تجهیزات دیگری (مانند مبدل های برق) که به عنوان خروجی مناسب سیگنال های ولتاژ یا جریان را تولید می کنند (مانند راه اندازی موتور یا پخش صدا از بلندگو).
به عنوان مثال ، تلویزیون دارای هر سه مورد فوق است. ورودی تلویزیون سیگنالهای پراکنده در هوا (از طریق آنتن) را دریافت کرده و آنها را به ولتاژ و جریان صحیح تبدیل می کند تا با سایر قطعات کار کند. پردازنده سیگنال پس از دریافت داده از ورودی ، اطلاعات لازم مانند وضوح ، رنگ و صدا را بازیابی می کند. سرانجام ، خروجی این اطلاعات را به صورت فیزیکی بازنشانی می کند. این کار از طریق یک لوله اشعه کاتد (در مدل های قدیمی تر) یا با نمایشگر LED برای نمایش تصویر و بلندگوی صوتی انجام می شود.
تاریخچه قطعات الکترونیکی [ویرایش]
لامپهای خلاac یکی از اولین قطعات الکترونیکی بود که تا اواسط دهه 1980 در صنعت الکترونیک وجود داشت. [2] از آن زمان ، اجزای نیمه هادی بیشتر دنیای الکترونیک را در اختیار گرفته است. با این حال هنوز هم در برخی از دستگاه ها مانند تقویت کننده های رادیویی قدرتمند ، لامپ های کاتدی ، تجهیزات صوتی ویژه ، تقویت کننده های گیتار و برخی از مایکروویوها از لامپهای خلاuum استفاده می شود. [3] در زیر ، با توسعه میکروالکترونیک و م componentsلفه های جدید. آنها می آیند. امروزه ، بیشتر مدارها در حالت سخت افزاری نیستند و کار نرم افزار با کمک میکروکنترلرها یا تراشه های "FPGA" و پیشرفت های رو به رشد آنها انجام می شود.
میکروکنترلر [ویرایش متن]
در مدارهای الکترونیکی از اجزایی مانند ترانزیستور ، مدار مجتمع ، خازن ، دیود ، مقاومت و موارد دیگر استفاده می شود.
انواع مدارهای الکترونیکی [ویرایش متن]
مدارهای الکترونیکی را می توان به آنالوگ و دیجیتال تقسیم کرد. دستگاه الکترونیکی ممکن است شامل یک گروه یا ترکیبی از این دو گروه آهنگ باشد.
بیشتر دستگاه های الکترونیکی آنالوگ ، مانند رادیوها ، از مدارهای مختلفی تشکیل شده اند. مدارهای آنالوگ انواع مختلف ولتاژ (و زیر) را کنترل می کنند. مدارهای دیجیتال فقط دو سطح ولتاژ تعریف شده دارند.
مدار دیجیتال حداقل از یک جز digital دیجیتالی تشکیل شده است.
در این نوع ، هسته مدار یک پردازنده یا میکروکنترلر یا "IC" است که به طور همزمان یا جداگانه به سیگنالها و توالی های گسسته (یا دیجیتال) متصل می شود.
مدارهای آنالوگ فقط از اجزای غیر دیجیتالی مانند خازن ها ، مقاومت ها ، سیم پیچ ها و ... تشکیل شده اند که فقط با سیگنال های آنالوگ کار می کنند.
منبع تغذیه یا باتری مانند پمپ محرک چرخشی عمل می کند و اجازه می دهد جریان از پتانسیل قطع کننده مدار به مدار جریان یابد و از اجزا به پتانسیل کمتری عبور کند.
جریان فقط در مدار بسته تنظیم می شود و اگر فاصله مدار از یک مکان بیفتد جریان قطع می شود.
به این مدار باز گفته می شود.
اگر مدار را ببندیم